Zo, voordat deze blog eindelijk kon worden geupload werd ik er nog even aan herinnerd dat ik in Montevideo ben en niet alles even snel opgelost wordt. Na wat onweer dat ongeveer 15 minuutjes duurde was er een stroomstoring in heel Montevideo die pas was gefixt na bijna 1,5 uur. Dit deed me denken aan die keer dat het nog veel erger stormde en er een boom was omgewaaid die de hele weg (een drukke weg) versperde. Het lijkt mij logisch dat je er meteen voor zorgt dat die boom daar weg is zodat het verkeer weer ¨normaal¨ kan rijden. Maar nee, de boom bleef gewoon een dag daar liggen, dat verkeer vond zijn weg wel en die boom lag daar ook eigenlijk wel goed. Ook deed dit mij denken aan een gat in de stoep wat na 5 maanden nog steeds een gat in de stoep is. De eerste keer dat ik langs dit best wel grote gat liep, waar je gemakkelijk je been in kwijt kunt raken, stond er al een grote oranje pion bij. Ik dacht goed dat betekent dat ze dat gat binnenkort zullen herstellen. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat die pion waarschijnlijk betekent ¨pas op voor dit gat, we zullen dit binnen nu en 2 jaar herstellen¨.

Over minder dan 24 uur zal ik dit land met al zijn bijzondere, opvallende, mooie en lelijke kenmerken moeten verlaten. Mijn avontuur in Uruguay is voorbij en het voelt alsof ik hier al een jaar ben geweest. De tijd is zoals altijd weer voorbij gevlogen en als ik zou willen zou ik best een goede Uruguayaan kunnen zijn. Zo zou ik 24/7 met mijn mate (spreekt u uit als: mathee) over straat lopen. Een foto zal nog volgen maar wat in Nederland de status van een fiets is, is hier de status van mate en dan nog erger. Bijna iedereen loopt hier rond met een thermosfles gevuld met heet water onder de oksel en in de hand een kommetje gevuld met yerba thee en een soort van groot rietje waar je dan uit moet slurpen. Dit drinken de mensen de hele dag door en sommigen beweren dan ook dat er een bepaalde stof in zit waardoor je een beetje sloom en rustig wordt en dat dat de reden kan zijn dat alles in het land wat slomer gaat. Er hangen ook waarschuwingsbordjes in de bus dat je op moet passen dat je je mate niet bij iemand anders in zijn nek gooit en op de universiteit is een automaat waar je mate kunt verkrijgen. Ik heb het geprobeerd maar het is niet echt mijn ¨cup of tea¨. Ook zou ik achter veel woorden ¨ita¨ plakken want dat klinkt zo leuk. Zo noemen ze mij vaak Laurita en is iets cerca (dichtbij) of cercita (dichterbij dan dichterbij) of poca (weinig) of pocita (weiniger dan weinig).

Als ik een man zou zijn in Uruguay zou ik net zoals de helft van de mannelijke bevolking heel beleefd zijn voor de vrouwen, altijd de deur voor ze open houden en altijd wachten met de bus instappen totdat alle vrouwen zijn ingestapt, ook al zijn het er 10 en stond ik er veel eerder. Ook zou ik wachten met zitten in de bus totdat alle vrouwen zitten en pas gaan zitten als ik 3 keer heb gevraagd of de vrouw echt niet liever die stoel wil om te zitten. Ik zou liever niet die Uruguayaan zijn die op zijn zestigste nog steeds de vrouwen loopt na te kijken en na te fluiten als ze voorbij komen. Ook liever niet die Uruguayaan die op straat leeft, vijf uur in de wind stinkt en mensen op het strand lastig valt om te vragen naar alcohol of een peuk.

Ook Bas heeft kunnen meemaken hoe het er hier aan toe gaat en we hebben samen Buenos Aires ontdekt in een temperatuurtje van 30 graden. Ongeveer de eerste Spaanse woorden die hij leerde kennen waren in een taxi met een nogal groffe chauffeur en deze zal ik daarom niet herhalen. Ook zijn we goed afgezet door de eerste taxi in Buenos Aires, tja soms moet je gewoon even de domme toerist zijn. Maar het waren heerlijke dagen met goed voedsel, mooie gebouwen, mooie natuur, interessante cultuur, een goede talk (ik ;)) en heel veel lol. Ik denk dat we zeker geslaagd zijn voor de vakantie relatietest!

Vanaf morgen begint mijn nieuwe avontuur. Ik zal weer naar het noordelijk halfrond gaan waar in Mexico Stad 3 vriendinnen uit Nederland op mij wachten. Samen gaan we rondreizen in Mexico en we zullen daarna doorvliegen naar Cuba om onze Latijns-Amerika ervaring af te sluiten.Ik ben heel benieuwd naar deze landen en zeker hoe ze zullen verschillen met hoe ik Uruguay nu heb leren kennen. Het was geweldig om hier te mogen zijn en alles mee te maken wat ik heb meegemaakt en weer allemaal fantastische mensen heb leren kennen die ik allemaal uitgenodigd heb om naar Nederland te komen. Ik kwam als Laura blanquita en zal vertrekken als Laurita pocita blanquita.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne Kerst en een heel goed 2016 en ik zeg tot in Nederland!